T. rex was een gevoelig beestje

De Tyrannosaurus Rex, een van de grootste vleesetende dinosaurussen die ooit op aarde heeft rondgezworven, lijkt ondanks zijn omvang een gevoelig beestje te zijn geweest. Hij beschikte over zintuigen die net zo scherp waren als die van veel lichtvoetiger dieren.

De structuur van het binnenoor verraadt dat de T. Rex waarschijnlijk over een meer dan uitstekend gehoor en evenwichtsgevoel beschikte. De vinding lijkt strijdig met eerder gevonden bewijs, dat aantoonde dat de lompe T. Rex slechts een beperkte bewegingsruimte en leefomgeving had.

Docter Lawrence Witmer van de universiteit van Ohio vertelde over zijn bevinding tijdens een conferentie in S.t Louis, waar paleontologen bijeen zijn om de laatste onderzoeksresultaten over de vleesetende dinosaurus wereldkundig te maken.

Zeer gevoelig
Witmer gebruikte de techniek van de ct-scan om de structuur van de hersenen, inclusief het binnenoor, in kaart te brengen. Uit de scans bleek dat het binnenoor de afmetingen had zoals dat bij veel kleinere dieren het geval is en dat door de zintuigen waarschijnlijk zeer gevoelig waren. Omdat in het binnenoor ook het evenwicht wordt bepaald, kon de T. Rex dus waarschijnlijk erg goed horen, maar was hij mogelijk ook zeer behendig.

De al lang gaande discussie of de T. Rex nu een roofdier of een aaseter was, wordt met deze bevindingen weer nieuw leven ingeblazen. Witmer concludeerde uit zijn onderzoeksgegevens ook dat het beest zijn ogen en hoofd erg snel heeft kunnen bewegen om prooi op te kunnen sporen. Witmer lijkt daarmee de roofdier-theorie aan te hangen.

Onbeholpen
Op dezelfde conferentie zijn echter ook paleontologen aanwezig die met nieuwe gegevens op de proppen kwamen die aantonen dat de dinosaurus waarschijnlijk erg grof en onbeholpen was en dus waarschijnlijk een aaseter was.

“Dit dier had zeer sterke gewrichtsbanden, waardoor zijn lijf erg stijf en star was. Daardoor was zijn bewegingsruimte vrij beperkt”, zei Dr. Horner tegen BBC News. De T. Rex was stijf van zijn nek tot zijn staart, het was niet bepaald een danser.”

Omvallen
Volgens Horner gaat zijn theorie op voor de meeste vleesetende dinosaurussen. “Volgens mij waren ze allemaal vrij lomp en stijf en niet zo soepel als we dachten. Ze hebben waarschijnlijk veel ruimte nodig gehad om te draaien zonder om te vallen.”